30 Ekim 2009

FELEK

reddedilebilir bir uzaklıkta tutuyor acılar Bizi,
tözünden ayıran saflıkla Anlama küçük darbeler vuran
Ayışığından nesneler nakşediyor, ılık fakat netameli..

Sonra sokaklar doluyor.
sokaklar, ete kemiğe
inadına bir yeise
laftan anlamayan, unutkan,
terbiye edilmemiş bir yanıta dönüşüyor...

kadın esrik, adam keskin
en şuursuz yerinde bir şiirin
en uzun uykularına dalıyorlar.

An noksan, hayâl meyyâl..
şarabı kanayan kadehler
dudaklardan dudaklara misafir ediliyor
her akşam bu mısralarda;
gelip görmesi,
tadıp kaçması bedava..

eski kösnül meseleler çiseliyor
tinden tene ıslak bir serüven..
Aşk kaybediyor eşkâlini
gömüldüğü bedenlerde
ışıldıyor Aksi..

Güz unutuşu mesken tutuyor
Muhasebe edilebilir anılar ve
Çok değil, azlığa dair bir varsayımla..
Belki el mutlu olsun
Elin ele feleği deysin diye..