üzerime göçen kent
dilsiz harabelerini
boyuyor gideceğimlerden geldiğimlere…
kuru
mor bir temas bırakıp omzuma
melek gülüşü
karanlıkta bile mâsum
kararlı, kösnüye denk bir inançtan taşan
günahlar bırakıyor..
anlıyorum
bu pencerelerden fışkıran kâinat
bile olsa
medeniyetin târumâr ettiği kimlikler
birer birer solacaktır…
sen de parçalanıp
umudu kanatan aydınlığınla
masamda ölü bir mücâhit
olarak yerini alacaksın..
hiç aldanmayacağız..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder