çınar
dibine
çöküyorum
yıllardır gülüyorum sanki
yıllardır ölüyorum
bir diriliyorum bir ölüyorum
bu kentin gelenekleri
iklimlerle ve sahte meleklerle değişir!
bu toplum
alkışlarla ve ıslıklarla büyür
güzelliğin terkedildiği dudaklarda ıslanır
kadınlar...
kadınlar, bir kentin paslanmış ayçiçekleri
yani onlar, kirlenmiş düşlerinde bazen
neden öldürmüşlerdir kendilerini
güldiken aşk mektuplarında?
aynasız odamda
resmime bir kez daha bakıyorumöyle
yaşlıyım,
öyle gözüyaşlı...
izmir/istanbul 95/96
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder