1.
En duru günler nerede başlıyor ve insan en çok neden yalan
söyleyiveriyor. Sabahların sabah olması halinden öte, can havliyle okşanmış
birkaç söz dışında ne kalıyor?
2.
Hırçın. Böylesi olmasını kim isterdi!? Başını ne yana
çevirsen “kimse” oluyorsun. Gittikçe yaşlanarak, başkalarına benzeyerek.. En
çok da tirtirtitreyerek.
Bedensizleşmekten başka çare yok.
Zamana ayak uydurmaya mı çalışıyorsun? Seninle beraber
değilim. Olman gerekmiyor, sadece olduğun yerden takip etsen yeterli.. Neden,
iöin rahat etsin diye mi? Belki de.. Belki mi? Neden kendine bu kadar
güveniyorsun? Uzun zaman oldu aslında.. Çok.. Özlemedin mi beni? Bilmem,
hatırlamıyorum. Beni mi? Özlemeyi.. O da başka bir mesele aslında.. Ne
yapacağız?
3.
Doğana ihanet etmeden dik dur.
Kafan karışacak, düşünmemeyi öğreneceksin. Simsiyah olacak
sepia.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder